Gdy mowa o kominkach, istnieje szereg kryteriów, według których mogą one być podzielone – w zależności od sposobu rozprowadzania ciepła w pomieszczeniu, ich budowy, stylu wykonania lub rodzaju wykorzystywanego paliwa. W najbardziej podstawowym podziale kominków możemy wyróżnić wolnostojące, tzw. „kozy” oraz częściowo wbudowane w ścianę pomieszczenia. Wśród tych drugich mamy otwarte – bez wkładu grzewczego oraz zamknięte, posiadające wkład.
Wolnostojące, ze względu na swój rozmiar i wydajność mogą służyć jako piecyki dogrzewające lub kuchenki – nie nadają się jednak do systemów DGP. Zbudowane są najczęściej ze stali lub żeliwa z wykończeniem kaflowym lub wstawkami z kamieni szlachetnych.
Kominki wbudowane otwarte posiadają wymurowane palenisko i – pomimo gorszych parametrów odzysku ciepła – są wciąż jednymi z najbardziej rozpowszechnionych. Główne źródło ciepła w tym przypadku stanowi promieniowanie z komory spalania.
Nowoczesnym rozwiązaniem, najczęściej obecnie budowanym, jest kominek zamknięty, wyposażony we wkład grzewczy lub kasetę kominkową. Na dzień dzisiejszy ponad 90% montowanych w Polsce kominków posiada wkłady. Są to paleniska zamknięte, z dającą duże możliwości modyfikacji fasadą, wykonane z materiałów odpornych na działanie wysokich temperatur, dobrze akumulujących ciepło, takich jak stal, żeliwo lub szamot. Wśród samych wkładów można jeszcze wyróżnić zwykłe oraz z płaszczem wodnym.
Gdy dzielimy kominki ze względu na sposób rozprowadzania ciepła, spotykamy się z następującą klasyfikacją:
- kominki akumulacyjne (gorące), do których zaliczamy otwarte oraz zamknięte posiadające ceramiczną masę akumulacyjną; w tym przypadku zgromadzone ciepło oddawane jest w formie promieniowania
- kominki konwekcyjne (z izolacją – zimne), które rozprowadzają ciepło w postaci gorącego powietrza
- kominki wodne, w których stosuje się płaszcz wodny lub podobne rozwiązanie, mające na celu podgrzanie wody zasilającej domowy system centralnego ogrzewania
Ważnym z perspektywy użytkowania kominka jest również podział ze względu na stosowane paliwo. Tradycyjne kominki zasilane są paliwem stałym – rozpalane przy użyciu drewna, lub węgla. W przypadku kominków wykorzystujących wkłady kominkowe stosuje się sezonowe drewno, brykiet lub pellet – są one bardziej wydajne i emitują mniej szkodliwych gazów do atmosfery. Kominki elektryczne zasilane są – jak wskazuje nazwa – przy pomocy energii elektrycznej, stąd efekt spalania węgla lub drewna jest jedynie imitacją. Dwa ostanie typy – kominki gazowe oraz olejowe w celu uzyskania ciepła spalają kolejno: gaz ziemny (lub butlowy) oraz olej opałowy.
Podziałem czysto estetycznym jest rozróżnienie kominków ze względu na ich wygląd. W podziale ogólnym znajdujemy kominki klasyczne, najczęściej granitowe lub marmurowe, mające swoim wyglądem nawiązywać do tradycji. Rustykalne są z kolei obecnie najtańsze i niezwykle popularne – wykonuje się je z gotowych elementów. Kaflowe nawiązują swoją budową do pieców kaflowych, stwarzając staroświecki (w pozytywnym znaczeniu) klimat. Nowoczesne mają najczęściej charakter minimalistyczny – są produkowane z lekkich materiałów, wykończone często granitem lub marmurem. Kominki ultranowoczesne wyróżniają się futurystycznym, mającym dominować nad wnętrzem kształtem, tymczasem artystyczne rzeźbione są na wzór dzieł sztuki.